راهنمای انتقال حیوانات خانگی به استرالیا

کلیات، قوانین و مراحل
دولت استرالیا سختگیرانه ترین قوانین را در خصوص واردات حیوانات داراست و از آنجاییکه ایران در دسته بندیهای مجاز اداره
کشاورزی و آب استرالیا قرار ندارد، پروسه انتقال پت به استرالیا در زمره پیچیده ترین و پرهزینه ترین پروسه حمل و نقل حیوانات
خانگی قرار میگیرد. در این قسمت یک سری اطلاعات کلی در خصوص انتقال پت به استرالیا و تفاوتهایی که استرالیا با سایر کشورها دارد می آورم تا نسبت به تفاوتهای انتقال پت به استرالیا و نیازمندیهای آن آگاه تر شویم:
اولین تفاوت مهم که موجب میشود پروسه انتقال بیش از شش ماه زمان نیاز داشته باشد اینست که انجام آزمایش تیتر هاری برای استرالیا دو مرحله ای است. در حالی که برای کشور های دیگر یک مرحله کفایت می کند.
بین اولین و دومین آزمایش تیتر هاری، باید حداقل 180 روز فاصله باشد. در حالیکه برای برخی کشورها نصف این مدت (گذشت ٣
ماه) کفایت می کند.
انتقال حیوانات بطور مستقیم از ایران و بسیاری از کشور ها به استرالیا ممنوع می باشد. اما حیوانات خانگی را به برخی کشورها می توان بصورت مستقیم انتقال داد.
درصورت انجام مراحل و داشتن مجوزها و مدارک لازم، بسیاری ازکشور ها امکان ورود بدون قرنطینه را دارند. اما ورود به استرالیا از تعداد زیادی از کشورها منجمله ایران، بدون قرنطینه ممنوع می باشد.(10 روز)

بدلیل لزوم طی کردن مدت قرنطینه، انتقال به استرالیا فقط از طریق کارگو ممکن است و حمل حیوان در داخل کابین ممکن نیست. این در حالی است که مسافر به بسیاری از کشور ها می تواند همراه حیوان خانگی خود سفر کند.
پت شما باید حتما دارای میکروچیپ باشد و واکسیناسیون هاری را مطابق با استانداردهای لازم انجام داده باشد.

پس از واکسینه شدن حیوان، باید حتماً اطلاعات واکسیناسیون در گواهی بهداشتی بین المللی و شناسنامه ثبت شود که این اطلاعات شامل :
– سن حیوان،
– شماره میکروچیپ و تاریخ دقیق تزریق میکروچیپ
– تاریخ دقیق انجام واکسیناسیون (سوابق تزریقها و اعمال جراحی که به تایید دامپزشک رسیده)
– نام واکسن و شماره سری و تاریخ انقضا (لیبل هر آمپول که عموما پس از هر تزریق در شناسنامه حیوان چسبانده میشود)
– تاریخ واکسیناسیون یادآور booster (مطابق با دستورالعمل شرکت سازنده واکسن)
– تست خون جهت اندازه گیری تیترآنتی بادی هاری
حداقل سن مجاز حیوانات خانگی برای ورود به استرالیا 1 سال است. و برای کشورهای اتحادیه اروپا ٧ ماه، آمریکا و کانادا 4 ماه.
موارد مهم:
1. اداره کشاورزی و منابع آب استرالیا ( Department of Agriculture and Water Resources) مسئول رسیدگی به موضوع انتقال حیوانات به خاک استرالیا ست. و برای انتقال سگ و گربه سه دسته ( category ) مشخص کرده و برای هر یک از سه دسته
بندیها، و انتقال حیوانات از مبدا این کشورها به استرالیا، قوانین مشخصی را وضع کرده.

دسته اول: کشورهایی که در آنها بیماری هاری وجود ندارد.
دسته دوم: کشورهایی که در آنها بیماری هاری وجود داشته، اما ریشه کن شده.
دسته سوم: کشورهاییکه در آنها بیماری هاری وجود دارد، اما نادر است یا بخوبی تحت کنترل قرارگرفته.
کشورهای تایید نشده که حیوانات خانگی واجد شرایط واردات مستقیم از آنها به استرالیا نیستند و باید شرایط لازم برای ورود به استرالیا را از طریق یکی از دسته بندی های دوم یا سوم کسب کنید(مثل ایران) .
اینکه چرا برخی کشورها مثل ایران در هیچ یک از این دسته بندی ها قرار نگرفته اند میتوانددلایل مختلفی داشته باشد. نظیر نداشتن
برنامه مدون برای ریشه کنی بیماری هاری، یا نداشتن آمار دقیقی از تعداد حیوانات خانگی، عدم پلاک گذاری حیوانات ولگرد و…

2.حیوان خانگی شما باید هنگام ورود به خاک هر کشوری قابل شناسایی باشد.از این رو نصب میکروچیپ برای پت شما ضروری است. زیرا با اسکن حیوان، شماره ای که بر روی اسکنر نمایش داده میشود، حکم شماره شناسایی (مشابه شماره گذرنامه) را
برای حیوان دارد و این شماره شناسایی منحصربفرد باید بر روی کلیه مدارکی که جهت خروج از ایران و ورود به استرالیا تهیه میکنید،
درج شده باشد.
3. مهمترین فاکتوری که برای انتقال حیوان خانگی شما مورد توجه اداره مهاجرت قرار میگیرد، احتمال انتقال بیماری هاری است. پس انجام آزمایش تیتر هاری( RNATT ) یکی از الزامات اولیه است. اولین آزمایش تیتر هاری (تعیین میزان آنتی بادی در سرم خون)باید
حتما توسط یکی از آزمایشگاههای مورد تایید اداره کشاورزی و منابع آب استرالیا انجام پذیرد. اگر این آزمایش توسط آزمایشگاههای
دیگری انجام شود، نتیجه آن مورد قبول کشور استرالیا نخواهد بود.

4.در داخل استرالیا (پروازهای دامستیک)، بسته به شرکت هوایی که از آن بلیط تهیه میکنید و امکانات آن شرکت، میتوانید حیوان –
خانگی خود را داخل کابین نیز حمل نمایید. اما حمل حیوانات به داخل خاک استرالیا )پروازهای اینترنشنال( تنها از طریق بارِکارگوییِ
آشکار( manifest cargo) مقدور است. به این معنی که پت شما باید در قفسهای مخصوص اینکار حمل شوند و در طول سفرهوایی، در محفظه مخصوص حمل حیوانات در قسمت زیرین هواپیما به داخل استرالیا حمل خواهند شد. این محفظه جدا از قسمت بار است و دارای قابلیت تنظیم میزان فشار هوا و دما است. اما در هنگام تهیه بلیط بایستی برای پرواز مورد نظر خودتان، امکان حمل حیوان خانگی را با بخش ترافیک چک کنید. و در حین پرواز نیز باید خلبان از وجود حیوان زنده در بخش کارگو مطلع باشد تا تنظیمات مربوط به فشار و دمای محفظه ی حمل را انجام دهد.
برای خارج کردن حیوان خانگی از ایران، بهتر است پروازی را انتخاب نمایید که توقف نداشته باشد(تا مقصد کشور ثالث). بعنوان مثال
برای رفتن به مالزی، تقریبا تمامی پروازهای خارجی حداقل یک توقف در مسیر خود دارند و جابجایی های بین پروازها، استرس حیوان
را دوچندان میکند. از اینرو هواپیمایی ماهان بهترین گزینه خواهد بود چون تنها شرکتی است که پروازی مستقیم و بدون توقف را از
تهران به کوآلالامپور انجام میدهد. اما اگر مقصد شما امارات است، گزینه های زیادی خواهید داشت.

5. از آنجا که تنها ایستگاه دولتی قرنطینه و امکانات لازم، در فرودگاه ملبورن – Mickleham Post Entry Quarantine (PEQ) Facility قرار دارد، محل ورود پت شما الزاما بایستی در فرودگاه ملبورن باشد. پس از دریافت مجوز ورود، حتما باید برای روزی که قصد ورود به استرالیا را دارید، با محل قرنطینه هماهنگ کنید و نوبت قرنطینه رارزرو نمایید. البته اگر برای انتقال حیوان خانگی خودتان با یکی از شرکتهایی که این کار را انجام میدهند قرارداد بسته باشید، آنها خودشان همه ی این مراحل را انجام میدهند، و شما فقط در
   یک کشور ثالث، گربه یا سگ خود را به آنها تحویل میدهید، و پس از حدود 60 روز، (انتقال به داخل استرالیا و گذراندن دوره قرنطینه
   در ملبورن) حیوان خانگی به شما تحویل داده خواهد شد.

بصورت کلی شما برای انتقال حیوان خانگی خود به استرالیا باید مراحل زیر را انجام دهید:
1. نصب میکروچیپ
2. تزریق واکسن هاری و انجام تست RNATT
3. کسب استاندارد (قرارگرفتن در دسته بندی های مورد قبول استرالیا)
4. هماهنگی جهت پانسیون حیوان در یک کشور ثالث جهت گذراندن دوره 45 روزه
5. تهیه مدارک و مجوزهای خروج از ایران و ورود به کشور ثالث
6. پرواز به کشور ثالث و تحویل دادن حیوان خانگی
7. تحویل گرفتن حیوان خانگی در استرالیا

1.نصب میکروچیپ
میکروچیپ یک قطعه الکترونیکی کوچک (باندازه تقریبی یک دانه برنج) است که میتواند اطلاعاتی را در خود ذخیره نماید. میکروچیپها
بصورت زیرجلدی تزریق میشوند و پس از قرار گرفتن در زیر پوست، با چسبیدن به محل کاشت، در جای خود ثابت میشوند و هرگز
جابجا نخواهند شد. به ندرت دیده شده که میکروچیپ در اثر فعالیتهای عادیِ حیوان، از جای خود حرکت کند، اما بهتر است که تزریق
و نصب میکروچیپ در مراکز مجاز و توسط افراد با تجربه انجام گیرد. عمر مفید این میکروچیپها حداقل 20 سال است و تقریبا تا آخر
عمر حیوان نیازی به تعویض آن نخواهد بود. اگر احیانا (و به هر دلیلی) حیوان شما بیش از یک میکروچیپ داشته باشد، باید همه ی
شماره سریالهای قابل اسکن در کلیه مدارکی که تهیه میکنید درج شود.مهمترین کاربرد میکروچیپها تخصیص یک شماره سریال منحصربفرد به حیوان است که در واقع حکم شماره گذرنامه را برای او دارد.
هر میکروچیپ حاوی یک شماره سریال منحصربفرد ( 9 ، 10 یا 15 رقمی) است که توسط یک دستگاه اسکنر مخصوص قابل خواندن
است، این شماره سریال نباید با عدد 999 شروع شود. سریالهایی که با 999 شروع میشوند، منحصربفرد نیستند و بدلیل اینکه میتوانند بین چند حیوان تکراری باشند قابل قبول نیستند.
میکروچیپها استانداردهای مختلفی دارند ( AVID, Trovan, Destron, or other ISO-compatible microchip ) که توسط شرکت
سازنده روی جعبه یا بسته بندی آن درج شده است. میکروچیپهایی که در کشور استرالیا مورد تایید (قابل خواندن توسط اسکنر
فرودگاه ملبورن)هستند باید دارای استاندارد ISO11784 / ISO11785 باشند. در غیر اینصورت اگر میکروچیپ شناسایی نشود، یا
حیوان را نخواهند پذیرفت و یا باید شما خودتان اسکنری که بتواد آن میکروچیپ را بخواند همراه خودتان داشته باشید. توصیه میکنم
که حتما قبل از نصب میکروچیپ، از نوع و شماره استاندارد آن اطمینان حاصل کنید. بهتر است به مراکزی مراجعه کنین که خودشان
اسکنر داشته باشند و قبل از نصب و تزریق میکروچیپ، یکبار آنرا اسکن کنید تا از تطابق شماره سریال مندرج روی بسته بندی، با
چیزی که برروی اسکنر نمایش داده میشود مطمئن شوید.
بهتر است که میکروچیپ قبل از شروع پروسه ی مهاجرت و انتقال پت شما نصب شده باشد. تا در کلیه مدارکی که تهیه میکنید(منجمله سوابق تزریق واکسنها و…) شماره سریال میکروچیپ در روی برگه ها درج گردد. مثلا یکی از مدارکی که باید توسط دامپزشک گواهیشود، تاریخ تزریق واکسنها و یا تاریخ انجام اعمال جراحی(مثل عقیم سازی و..) است که باید در گواهی دامپزشک، مشخص باشد که این تزریق یا عمل جراحی روی کدام حیوان انجام گرفته. و بجای نام حیوان یا مالک او، شماره میکروچیپ بهترین راه برای تخصیص این گواهی به یک حیوان است.هزینه نصب میکروچیپ بین 150تا 200 هزار تومان است.

2. واکسن هاری و انجام تست تیتر هاری (RNATT)
   مطمئنا حیوان خانگی شما که تحت نظر یک دامپزشک قرار دارد، بصورت دوره ای، واکسن هاری خود را هر دوازده ماه یکبار (سالانه)
   دریافت میکند. هنگام مهاجرت و انتقال حیوان خانگی به استرالیا، باید میزان آنتی بادی موجود در سرم خون حیوان بررسی شود، که
   برای این منظور بهترین زمان جهت گرفتن نمونه خون، 14 الی ٣0 روز پس از تزریق واکسن هاری است. در خصوص این فاصله ی
   زمانی، در منابع مختلف اعلام شده که باید “حداقل” یکماه از زمان تزریق گذشته باشد. اما به “حداکثر” زمان مجازی که میتوانداز زمان تزریق گذشته باشد، اشاره ی دقیقی نشده. اما نهایتا، نتیجه جستجوی من این بوده که بازه زمانی مجاز برای نمونه گیری حداقل ٣0 روز و حداکثر 60 روز است.
   درنتیجه در زمانیکه میخواهید پروسه انتقال را شروع کنید به تاریخ آخرین واکسن هاری توجه کنید که بهتر است کمتر از 60 روز از
   آن گذشته باشد. اما اگر در برحه ای که میخواهید این پروسه رو شروع کنید، بیش از 60 روز از زمان تزریق آخرین واکسن هاری
   گذشته بود، حتما ابتدا با دامپزشکی که به آن مراجعه کرده اید مشورت کنید. بسته به تاریخهای تزریق، کیس شما ممکن است نیاز به تزریق مجدد واکسن هاری باشد. (حتی اگر حیوان واکسن هاری خود را، مطابق با روند عادی مراجعات به دامپزشکی، در یکسال گذشته دریافت کرده باشد).
   توجه کنید که در اینصورت(تزریق جدید واکسن هاری)، حداقل ٣0 روز باید منتظر بمانید و سپس برای گرفتن نمونه خون(سرم) و
   ارسال آن به آزمایشگاه اقدام نمایید.
   مقدار نمونه خونی که از حیوان گرفته میشود حدود 1 الی 2 میلیلیتر است، که سرم خون را از سایر اجزای آن جدا میکنند. و نمونه آماده
   برای ارسال، تقریبا بیرنگ است و نیازی به یخچال، یخ یا تمهیدات دیگری (نظیر ضدانقعاد و…) جهت جابجایی و ارسال ندارد.
   تست خون، باید مقدار تیتر آنتی بادی موجود در سرم خون را معادل با 0.5 IU/ML و یا بیشتر از این مقدار نشان دهد .

این آزمایش باید حتما توسط آزمایشگاه AAHL استرالیا ( OIE approved rabies reference laboratory or AAHL (CSIRO) in Australia ) یا یکی از آزمایشگاههای مورد تایید استرالیا انجام پذیرد.

ارسال نمونه خون به خارج از ایران، محدودیتهای خاص خود را دارد و بسته بندی آن باید از استانداردهای ویژه ی زیست محیطی
برخوردار باشد. زمان ارسال نمونه خون و هزینه آن، بسته به کشوری که میخواهید ارسال کنید ممکن است متفاوت باشد. در زمانیکه
من میخواستم برای اینکار اقدام کنم، زمان دریافت نتیجه از AAHLL(استرالیا)حدود دوماه زمان میبرد، و دریافت نتیجه ازAPHA (انگلستان) حدود دو هفته. در نتیجه من آزمایشگاه APHA را انتخاب کردم.
زمان اعلام نتیجه، توسط آزمایشگاههای مختلف متفاوت است. بعنوان مثال آزمایشگاه AAHL تنها یک روز در هفته این آزمایش را
انجام میدهد(کیت تشخیصی تیتر هاری تنها در روز معینی در دستور کار این آزمایشگاه قرار دارد)و اگر نمونه خون پس از این روز به
دست آزمایشگاه برسد، باید تا هفته بعد و روز تعیین شده، منتظر بمانید.
هرچند زمان دریافت نتیجه در این پروسه چندان اهمیتی ندارد و دیر و زود شدن تاریخ دریافت نتیجه تاثیر زیادی در روند کار شما
نخواهد داشت. نکته مهم، زمان دریافت نمونه خون توسط آزمایشگاه است. و مبنای همه ی محاسباتِ زمانی(درخصوص زمان پرواز،
دوره های قرنطینه و تاریخ خروج از ایران و ورود به استرالیا و…. همگی)، تاریخی که آزمایشگاه نمونه خون رادریافت میکند، خواهد
بود.
هزینه انجام این آزمایش (بهمراه هزینه ارسال) حدود یک و نیم میلیون تومان است. ( 6٧ پوند + هزینه ارسال + سهم دامپزشک)
چند نکته:
1. نتیجه این آزمایش – 24 ماه اعتبار دارد(از تاریخ نمونه گیری). و در صورت تمایل میتوان آنرا زودتر انجام داد. هرچند، بدلیل اینکه
مرحله دوم این آزمایش حتما باید پس از 180 روز انجام شود، و زمان دقیق صدور ویزا نامشخص است، عملا نمیتوان بصورت دقیق
برنامه ریزی کرد و برای شروع پروسه باید منتظر صدور ویزا(یا دریافت کامنت از آفیسر) شد. انجام این آزمایش به درد کسانی
میخورد که به دفعات به امارات سفر میکنند و در مدت اعتبار 24 ماهه بدون قرنطینه میتوانند پت خود را همراه ببرند. (حتما قوانین
مربوط به امارات قبل از سفر بخوبی چک و کنترل شود)
2. 180 روز پس از تاریخی که آزمایشگاه نمونه خون را دریافت کرد (اولین تیتر هاری)، پت شما میتواند به استرالیا وارد شود.
3. قبل از شروع این دوره 180 روزه، در نظر داشته باشید: الف) باید حداقل ٣0 روز از زمان تزریق واکسن هاری گذشته باشد تا
نمونه گیری انجام دهید و ب) حداقل حدود 10 روز طول میکشد تا نمونه خون به آزمایشگاه برسد. پس قبل از نقطه آغاز و شروع این
دوره 180 روزه، یک بازه ی 40 روزه را نیز باید مد نظر قرار دهید و قبل از چیدن مقدمات این انتقال و تهیه بلیط و… به تاریخهای
تزریق واکسن و زمان انتظار اجباری 40 روزه توجه نمایید.
4. قبل از ورود به استرالیا، این آزمایش باید مجددا، ( 180 روز پس تاریخ دریافت نمونه توسط آزمایشگاه اولین – RNATT )انجام
گیرد( confirmation RNAT test ). این آزمایش دوم، در همان کشور ثالث انجام میگیرد، و نیازی به ارسال نمونه سرم خون به
آزمایشگاه در کشور دیگری نیست. اما لازم است که دامپزشکی که مدارک ورود به استرالیا را تهیه مینماید، برگه مخصوص گواهی
انجام این آزمایش را ( RNATT Declaration form ) با نتیجه مثبت(بزرگتر مساوی 0.5 IU/ML ) امضاء و تایید نماید.

3. کسب استاندارد (قرارگرفتن در دسته بندی های مورد قبول استرالیا)
   گزینه اول:
   طبق راهنمای اداره کشاورزی و منابع آب استرالیا اینست که پت شما، باید مدت شش ماه را در یکی از کشورهای کتگوری دوم یا سوم بگذراند و در این مدت تحت نظر دامپزشک (مورد تایید سیستم دامپزشکی آن کشور) قرار گیرد. و پس از گذراندن این دوره و تزریق واکسنهای دوره ای و انجام آزمایشات لازم، بعنوان حیوانی با استاندارد آن کشور قلمداد گردد تا بتواند از طریق قانونی آنرا به استرالیا وارد کرد.
   این گزینه، بدلیل مشکلات مربوط به اخذ ویزای شش ماهه جهت زندگی در یک کشور دیگر، و نیز هزینه های بالای اقامت شش ماهه
   و… عملا برای اکثر افراد مقدور نیست.
   گزینه دوم:
   گذراندن این دور شش ماهه بصورت کامپاند(ترکیبی) است. که بخشی از این شش ماه در ایران سپری میشود و تنها 45 روز از این
   دوره، در کشور ثالث طی خواهد شد. این روش کاملا مورد تایید دولت استرالیا و قانونیست، و در طی یکسال گذشته چندین سگ و
   گربه(پت دوستانم و گربه خودمان) از همین طریق وارد کشور استرالیا شده اند.
4. هماهنگی جهت پانسیون حیوان در یک کشور ثالث جهت گذراندن دوره  45 روزه
   شرکتهای مختلفی هستند که برای گذراندن دوره 45 روزه در کشور ثالث، به شما کمک میکنند( pet relocation services ). این
   شرکتها کلیه عملیات لازم برای انتقال قانونی پت شما از یک کشور به کشور دیگر را انجام میدهند و با داشتن تجربه و اطلاعات لازم و امکاناتی که در اختیار دارند، امکان یک انتقال بی دردسر، قانونی و در کمال صحت را برای شما و حیوان خانگی تان فراهم میکنند.

Dogtainers(Australia): pettransport@dogtainers.com.au
JetPets(Australia): info@jetpets.com.au
PetAir(Malaysia): enquiries@petair.my
Emirates(U.A.DKC): relocations@dkc.ae

هر یک از این شرکتها شبکه گسترده ای از عوامل و همکاران را در کشورهای مختلف دارند و میتوانند پت شما را از ایراان به استرالیا
منتقل کنند. بهتر است ابتدا با این شرکتها یا گزینه های مشابه مکاتبه کنید و پس از اطلاع از هزینه و سایر آیتمهایی که برایتان مهم
است با یکی ازاین شرکتها قرارداد ببندید. درایران نیز اخیرا برخی از دامپزشکیها نسبت به انجام اینکار اقدام میکنند و احتمالا
قدرالسهمی نیز برای اینکار برای خودشان در نظر میگیرند.
یک شرکت حمل و نقل حیوانات نیز در ایران اخیرا شروع به فعالیت کرده به نام Iran Pet Travel که تجارب خوبی نیز در این زمینه
دارد. اما گاها در بخش یا بخشهایی از مسیر، از شرکتهای همکار خارجی نیز کمک میگیرد و این واسطه گری “ممکن است” کمی در
هزینه ها تاثیر بگذارد.

Iran Pet Travel: Tel :021-22200428

5. تهیه مدارک و مجوزهای خروج از ایران و ورود به کشور ثالث

برای انتقال حیوانات خانگی به امارات و مالزی باید مدارک زیر را تهیه نمود:

1. برگه تایید تیتر هاری
   مهمترین مدارکی است که باید تهیه کرد. اعتبار این مدرک پس از تاریخ صدور ٣ ماه است.
   در مورد کشور امارت: با انجام این آزمایش، اجازه ورود بدون قرنطینه به امارات را خوهید داشت.
   در مورد کشور مالزی: مالزی برای تمام حیوانات خانگی )ورودی از مبدا ایران( مقررات قرنطینه ٧ روزه اعمال میکند.
   2. اخذ برگه اجازه ورود ( import permit )
   این مدرک ٣0 روز از تاریخ اخذ اعتبار دارد.
   3. انجام واکسن هاری با زمان بندی مورد تایید کشور مالزی / امارات (با درنظر گرفتن مبدا ایران که جزو کشورهای پر خطر در مورد ویروس هاری است)
   4.جدول درمان ضد انگلی بر طبق قوانین کشور مالزی / امارات
   5. اخذ برگه سلامت لاتین با مهر و هولوگرام رسمی
   6. اخذ نامه تعهد به عدم استفاده تجاری
   7. شناسنامه لاتین با تاریخ میلادی و تاریخ تنظیم شده واکسن هاری با لیبل واکسن هاری از کمپانی مورد تایید.
   توجه کنید که ترخیص از فرودگاه امام مدارک خاص خود و پروسه جداگانه را میطلبد و به مدارک فوق ارتباطی ندارد . برای خروج
   حیوان خانگی تان از ایران باید مدارک لازم را فراهم کنید تادر فرودگاه به مشکلی بر نخورید.
   یکی از مدارک مهم برای خروج حیوانات خانگی برگه رسمی(هولوگرام دار و به زبان انگلیسی) است که باید بعد از مراحل اداری
   مربوطه و تایید سازمان دامپزشکی کشور، از اداره کل دامپزشکی استان تهران (یا استان محل سکونت شما) اخذ گردد .
   یکی دیگر از مدارک مهم برای خروج حیوانات خانگی از کشور برگه گمرک می باشد. اخذ برگه گمرک نیازمند پیش نیازهایی چون گواهی بهداشت، کارتکس میکروچیپ ، برگه اظهار عدم استفاده تجاری و … میباشد .
   سومین مدرک مهم، گواهی سلامت برای حیوانات خانگی می باشد که موید سلامت کامل و برنامه واکسیناسیون و درمان ضدانگلی است.
   این برگه برای تمام پروازهای خارجی مورد نیاز می باشد و زمان صدور آن با توجه به مقاصد مختلف و شرکت هواپیمایی مسافر متفاوت است .
   همیشه قبل از سفر از تهیه کامل مدارک مودر نیاز شرکت هواپیمایی و کشور مقصدتان اطمینان کامل حاصل کنید. به یاد داشته باشید درصورت ناقص بودن مدارک نه تنها بسیاری از شرکت های هواپیمایی از سوار کردن حیوانات خانگی ممانعت به عمل می آورند بلکه
   درصورت ورود به استرالیا )بدون داشتم مدارک کامل( ممکن است عواقبی همچون برگرداندن حیوان به مبدا، و یا حتی یوتانایز شدن او را در بر داشته باشد.
2. پرواز به کشور ثالث و تحویل حیوان خانگی
   1. انتخاب باکس مناسب
   برای انتقال به استرالیا، بایستی حیوان خانگی از طریق قسمت بار یا کارگو حمل شود. به این منظور بایستی پت شما داخل باکس(قفس) مناسبی قرارگیرد. باکسهای حمل مناسب برای پروازهای هوایی با باکسهای حمل و نقل شهری متفاوت است و از غیر از رعایت یکسری
   استانداردها، باید ابعادی منطبق با استانداردهای بین المللی داشته باشد و عموما بزرگتر از باکسهای معمولی(شهری) هستند.
   ممکن است شرکت های هواپیمایی مشخصات خاصی را برای باکس های حمل و نقل در نظر بگیرند. اما جدا از برخی الزامات که ممکناست یک شرکت هوایی اعمال کند، کلیه شرکتهای هوایی ملزم به رعایت قوانین انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی (International Air Transport Association (IATA میباشند و در خصوص حمل و نقل حیوانات خانگی باید قوانین مربوط به انتقال حیوانات زنده (IATA’s Live Animals Regulations (LAR را رعایت کنند.
   قوانین عمومی مربوط به قفسهای استاندارد جهت انتقال سگ و گربه از طریق خطوط هوایی را از طریق لینک زیر میتوانید ببینید:
   https://www.iata.org/whatwedo/cargo/live-animals/Documents/pet-container-requirements.pdf
   عموما باکسهایی که در فروشگاههای محصولات دامپزشکی بعنوان باکسهای مخصوص پروازهای خارجی بفروش میرسند دارای
   استانداردهای لازم هستند و در صورت خرید از یک مکان معتبر جای نگرانی وجود ندارد. اما جهت اطلاع داشتن از استانداردهای اولیه، چکیدهای از قوانین مندرج در فایل PDF بالا را برایتان در ادامه ذکر میکنم. هرچند توصیه میکنم که با توجه به وجود انواع باکسها(چه استاندارد و چه غیر استاندارد در بازار) حتما یکبار آن فایل را با دقت بخوایند و از الزاماتی که برای راحتی پت شما در حین سفر تنظیم شده مطلع باشید:
   باکس باید از استحکام کافی برخوردار باشد، از موادی ساخته شده باشدکه برای حیوان مضر نباشد، امکان بروز آسیب به حیوان درآن وجود نداشته باشد(فاقد لبه های تیز در قسمت داخلی)و تهویه هوا براحتی در آن مقدور باشد. بهتر است که در هر چهار وجه باکس امکان تهویه (دریچه یا پنجره های مشبک) وجود داشته باشد. اما باکسهای با تهویه در دو یا سه سمت نیز مورد پذیرش هستند.
   میله های قفل کننده ی درب باکس باید (مطابق با استاندارد لازم IATA ) حداقل 1.9 سانتیمتر برای گربه و 2.5 سانتیمتر برای سگ، عمق داشته باشد(مقداری که میله های قفل در محل مخصوص بدنه در پایین و بالای درب فرو میروند).
   ظرفهای آب و غذا باید بصورت جداگانه و در روی درب قفس تعبیه شوند. ظرف غذا میتواند بصورت کاسه ای باشد که بخوبی(بابستهای پلاستیکی) بر روی درب مستحکم شده. و ظرف آب باید بگونه ای باشد که در اثر تکانهای احتمالی، نریزد. نمونه های سوپاپ دار بهترین گزینه هستند.
   یک بطری آب اضافه میتوانید به قسمت بیرونی قفس الصاق کنید. و اگر پت شما باید غذای مخصوصی بخورد یا به نوع خاصی از غذا
   عادت دارد، میتوانید غیر از پر کردن ظرف غذای داخل باکس، مقداری را دروت یک پلاستیک زیپ دار بریزید و به قسمت بیرونی
   باکس متصل کنید تا در صورت تمام شدن غذا متصدی بتواند از همان غذا ظرف را پر نماید.

بر روی قفس باید لبیل های مخصوص چسبانده شود. که شامل لبیل استاندارد (IATA )مخصوص حمل حیوانات زنده، لبیل جهت (سمت بالا)، لیبل تغذیه و تَگ مشخصات حیوان(و هشدار اطلاع به خلبان) میباشد. که هریک باید در محل خود نصب گردند.

حتی الامکان قفسهایی را انتخاب کنید که اتصالات آن از نوع پیچ های فلزی(استیل) است. گرچه این آیتم از الزامات IATA نیست، اما اخیرا خیلی از ایرلاینها چنین قفسهایی را ترجیح میدهند. سعی کنید همیشه از پدهای جاذب در زیر باکس استفاده کنید تا در طول سفر در صورت ریختن آب و غذا و یا دستشویی، حیوان آلوده نشود.

7. تحویل گرفتن حیوان خانگی در استرالیا
   پس از سپری شدن مدت 45 روزه در کشور ثالث، شرکتی که با آن قرارداد بسته اید، پت شما را از طریق کارگو به استرالیا منتقل میکند. به محض ورود به خاک استرالیا(فرودگاه ملبورن) حیوان به قسمت قرنطینه منتقل خواهد شد و به مدت 10 روز در آنجا نگهداری خواهدشد. شرکت از قبل باید برای رزرو محل قرنطینه هماهنگی های لازم را با بخش فرودگاه ملبورن انجام داده باشد. گاهی بدلیل محدودیت تعداد مکان قرنطینه، تداخل زمانی با سایر حیوانات و یا بدلیل برخوردن به تعطیلات محلی(استرالیا) ممکن است زمان ارسال پت شما به استرالیا اندکی تغییر کند و بیشتراز 45 روز شود. پس از طی زمان قرنطینه، نماینده شرکت حیوان را در محلی که در قرارداد مشخص کرده اید به شما تحویل خواهد داد.